KOT SOMALIJSKI jest bliskim krewniakiem kota abisyńskiego – a właściwie jego długowłosą wersją. Ich hodowla została zapoczątkowana w 1965r. w Stanach Zjednoczonych przez Evelyn Mague. Jako rasa zostały uznane w 1979r.
Koty somalijskie to wysmukłe istoty o proporcjonalnych i eleganckich kształtach. Gibkość i zwinność mają wpisane w swój fenotyp. Głowa ma kształt delikatnie zaokrąglonego klina z okrągławą mordką i dużymi uszami. Nos jest średniej długości, u nasady lekko wypukły, lecz bez zagłębienia. Oczy somalijczyków są duże, świecące, bursztynowożółte lub zielone, dość szeroko rozstawione, a ich migdałowaty kształt nadaje im orientalnego wyglądu. Futerko jest jedwabiste w dotyku, miękkie i gęste, półdługie. Dłuższa kryza wokół szyi i portki na tylnych łapach. Ogon mocno osadzony, długi i puszysty. Futro, mimo że gęste, nie jest wełniste i dlatego bardzo łatwe do utrzymania. Charakterystyczną cechą wszystkich kotów somalijskich są podwójne lub potrójne prążki na każdym włosie, tzw. ticking agouti, bardzo rzadki u innych ras (z wyjątkiem Abisyńczyków, rzecz jasna). Waga: od 2,5 do 5 kg, przy czym zazwyczaj kocury zbliżają się do tej górnej granicy.
Są to koty bardzo aktywne, inteligentne i ciekawskie. Dobrze czują się w towarzystwie innych kotów o podobnym temperamencie, bez problemu zaprzyjaźnią się z psem (byleby był delikatny!). Chętnie towarzyszą opiekunowi we wszystkich czynnościach. Nie są głośne – odzywają się rzadko, a ich głos jest wyjątkowo miły – cichy i delikatny.
Somalijczyki nie należą do kotów, które całe życie spędzą na kanapie – potrzebują rozrywek i zabawy. Lubią pieszczoty, ale bez przesady, cenią swą niezależność i zamiast jowialnej serdeczności wolą bliskość dyskretną i nienachalną…
KOTY ABISYŃSKIE to jedna z najstarszych kocich ras, o nie do końca ustalonym pochodzeniu (jak to w wypadku tak starych ras bywa). Pierwsza planowa hodowla powstała w Anglii w XIX w. Tam właśnie opracowano pierwszy wzorzec rasy, a na początku XX w. zarejestrowano ją w tamtejszym Krajowym Klubie Felinologicznym.
Po swoich przodkach abisyńczyki odziedziczyły cechy, które czynią je wyjątkowymi. To przede wszystkim intrygujący kolor futerka, niespotykany u innych ras (poza kotem singapurskim). Głęboki kolor, mieniący się różnymi odcieniami jest efektem działania genu aguti. Uwidacznia się jako ticking, tworząc na każdym pojedynczym włosie prążki na przemian ciemnej i jasnej barwy charakterystycznej dla danej maści. Daje to wrażenie barwy żywej, podbitej, wręcz mieniącej się, co szczególnie atrakcyjnie prezentuje się podczas ruchu.
Jeśli chodzi o wielkość, abisyńczyki zdecydowanie nie należą do dużych kotów – na ogół mieszczą się w przedziale od 2,5 do 5kg. Mają proporcjonalnie zbudowany, sprężysty tułów, tworzący harmonijną całość z długimi kończynami zakończonymi owalną łapką.
Głowa ma kształt klina z lekko zaokrąglonym czołem i dobrze zaznaczoną brodą. Uszy względnie duże, szerokie u nasady i delikatnie zaokrąglone na końcach. Oczy duże, wyraziste, w kształcie migdałów. Kolor oczu bywa bursztynowy, żółty lub zielony. Ogon długi, zwężający się ku końcowi.
Futerko powinno być krótkie i przylegające, jaśniejsze wokół oczu i warg. Spodnia strona: pierś, brzuch i wewnętrzna strona kończyn są umaszczone jednolicie, pozostałe części – z tickingiem. Biel może występować jedynie na wargach i pod brodą. Występują 4 podstawowe odmiany kolorystyczne: dziko umaszczony ( ruddy/ n), cynamonowy (sorrel/ o), niebieski (blue/ a) i płowy (fawn/ p). wszystkie mają również odpowiedniki w odmianach srebrzystych.
Koty somalijskie to wysmukłe istoty o proporcjonalnych i eleganckich kształtach. Gibkość i zwinność mają wpisane w swój fenotyp. Głowa ma kształt delikatnie zaokrąglonego klina z okrągławą mordką i dużymi uszami. Nos jest średniej długości, u nasady lekko wypukły, lecz bez zagłębienia. Oczy somalijczyków są duże, świecące, bursztynowożółte lub zielone, dość szeroko rozstawione, a ich migdałowaty kształt nadaje im orientalnego wyglądu. Futerko jest jedwabiste w dotyku, miękkie i gęste, półdługie. Dłuższa kryza wokół szyi i portki na tylnych łapach. Ogon mocno osadzony, długi i puszysty. Futro, mimo że gęste, nie jest wełniste i dlatego bardzo łatwe do utrzymania. Charakterystyczną cechą wszystkich kotów somalijskich są podwójne lub potrójne prążki na każdym włosie, tzw. ticking agouti, bardzo rzadki u innych ras (z wyjątkiem Abisyńczyków, rzecz jasna). Waga: od 2,5 do 5 kg, przy czym zazwyczaj kocury zbliżają się do tej górnej granicy.
Są to koty bardzo aktywne, inteligentne i ciekawskie. Dobrze czują się w towarzystwie innych kotów o podobnym temperamencie, bez problemu zaprzyjaźnią się z psem (byleby był delikatny!). Chętnie towarzyszą opiekunowi we wszystkich czynnościach. Nie są głośne – odzywają się rzadko, a ich głos jest wyjątkowo miły – cichy i delikatny.
Somalijczyki nie należą do kotów, które całe życie spędzą na kanapie – potrzebują rozrywek i zabawy. Lubią pieszczoty, ale bez przesady, cenią swą niezależność i zamiast jowialnej serdeczności wolą bliskość dyskretną i nienachalną…
KOTY ABISYŃSKIE to jedna z najstarszych kocich ras, o nie do końca ustalonym pochodzeniu (jak to w wypadku tak starych ras bywa). Pierwsza planowa hodowla powstała w Anglii w XIX w. Tam właśnie opracowano pierwszy wzorzec rasy, a na początku XX w. zarejestrowano ją w tamtejszym Krajowym Klubie Felinologicznym.
Po swoich przodkach abisyńczyki odziedziczyły cechy, które czynią je wyjątkowymi. To przede wszystkim intrygujący kolor futerka, niespotykany u innych ras (poza kotem singapurskim). Głęboki kolor, mieniący się różnymi odcieniami jest efektem działania genu aguti. Uwidacznia się jako ticking, tworząc na każdym pojedynczym włosie prążki na przemian ciemnej i jasnej barwy charakterystycznej dla danej maści. Daje to wrażenie barwy żywej, podbitej, wręcz mieniącej się, co szczególnie atrakcyjnie prezentuje się podczas ruchu.
Jeśli chodzi o wielkość, abisyńczyki zdecydowanie nie należą do dużych kotów – na ogół mieszczą się w przedziale od 2,5 do 5kg. Mają proporcjonalnie zbudowany, sprężysty tułów, tworzący harmonijną całość z długimi kończynami zakończonymi owalną łapką.
Głowa ma kształt klina z lekko zaokrąglonym czołem i dobrze zaznaczoną brodą. Uszy względnie duże, szerokie u nasady i delikatnie zaokrąglone na końcach. Oczy duże, wyraziste, w kształcie migdałów. Kolor oczu bywa bursztynowy, żółty lub zielony. Ogon długi, zwężający się ku końcowi.
Futerko powinno być krótkie i przylegające, jaśniejsze wokół oczu i warg. Spodnia strona: pierś, brzuch i wewnętrzna strona kończyn są umaszczone jednolicie, pozostałe części – z tickingiem. Biel może występować jedynie na wargach i pod brodą. Występują 4 podstawowe odmiany kolorystyczne: dziko umaszczony ( ruddy/ n), cynamonowy (sorrel/ o), niebieski (blue/ a) i płowy (fawn/ p). wszystkie mają również odpowiedniki w odmianach srebrzystych.